Drs. Arie Rozendaal: Psycholoog

Wat is transformatie?

Als baby leven we nog in de eenheid. We maken geen onderscheid tussen binnen en buiten. Aan de ogen van het kind kun je dit nog zien. Het leeft nog in de hemel: een zonnetje in huis. Vanaf de conceptie gaat het kind een relatie ontwikkelen tussen zichzelf en mama, papa, de buitenwereld. Zo ontstaat er in onze mentale ontwikkeling geleidelijk het idee van een afgescheiden ik (ego). Naast een biologisch overlevingsinstinct ontstaan er dus ook ideeën (over onszelf en de buitenwereld), die zichzelf overeind willen houden. Gedurende de ontwikkeling van het kind tot volwassene wordt de ego structuur verder gevormd. Dit hangt ook af van de ontwikkeling van de zintuigen, zenuwen en met name de hersenen naast opvoeding en maatschappelijke ideeën. Een gezond ego stelt iemand in staat als zelfstandig individu te leren en te functioneren.

De keerzijde is echter, dat het ego een beperkt beeld geeft van de werkelijkheid en ons ervan kan weerhouden het leven helemaal aan te gaan (weerstand). Pijnlijke ervaringen, die niet in dit beeld passen worden automatisch afgeweerd uit ons bewustzijn en zo wordt de natuurlijke levensstroom afgeknepen. De onverwerkte ervaringen laten echter een indruk achter in ons systeem en beïnvloeden zo op onbewuste wijze ons denken, onze emoties, ons handelen, ons energiesysteem en zelfs onze gezondheid. We leven in vaste, vernauwde zich herhalende patronen, waardoor bepaalde problemen met school, relaties of werk hardnekkig de kop opsteken. Met name in onze westerse samenleving leven we vooral vanuit ons hoofd. Ons energiesysteem raakt verstoord, waardoor de kans op ziekte toeneemt.

Diep in ons sluimert het verlangen om de staat van eenheid of de verbinding met je diepere zelf weer te ervaren. Soms door moeilijke omstandigheden (b.v.b. ziekte, crises of verlies), soms spontaan kan deze innerlijke kracht of transformatie energie zich weer openbaren. Het kan ook zijn dat we op zoek gaan. De sleutel ligt bij aandacht, alles onder ogen zien zonder oordeel. acceptatie, aanvaarding, overgave en dankbaarheid.

Door (onverwerkte) ervaringen weer toe te laten en hun verhaal te laten vertellen, kan ons systeem weer in balans komen. De achtergelaten indrukken kunnen zodoende oplossen. Door acceptatie van wat er is, geven we ons over aan de levensstroom en kan pijn transformeren tot vreugde. Dit is een natuurlijke benaderingswijze.

Het doorzien dat het ego (ik) een constructie van de hersenen en het denken is en in werkelijkheid niet apart bestaat wordt bevrijding of innerlijk ontwaken genoemd. Het ego kan zichzelf niet bevrijden, wel kunnen wij ons daarvoor openstellen en ons aan een natuurlijk ontwikkelingsproces overgeven.

Wat we werkelijk zijn is puur bewustzijn of aanwezigheid. In deze toestand zijn we in staat om onze emoties en gedragspatronen (conditioneringen, subpersonen, schaduwen) te aanschouwen zonder er nog langer mee samen te vallen of er in gevangen te zitten (identificatie). Het is als een blauwe lucht waarin soms wolkenvelden drijven. Ook nemen onze zintuigen direct waar zonder de filtering van het denken: we denken niet meer daar staat een boom, maar worden als het ware de boom. Dit wordt ook wel de bevrijding van de zintuigen genoemd. Vroeger heette dat natuurmystiek. Ieder mens kan nu een relatie opbouwen met zijn of haar innerlijke goddelijke bron van creativiteit en inspiratie.

Praktijk voor Transformatiewerk